Onvergetelijke winteravonturen in Zweeds Lapland

Week 7/8: woensdag 10/03 – zondag 14/03

Na de aangekondigde pauze is hier weer mijn wekelijkse blog. Deze keer over één van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest: Zweeds Lapland. Sneeuw die sprankelt als een zee van diamanten, kuddes rendieren, bomen zo zwaar van de sneeuw dat ze gevaarlijk naar de grond zakken en groene gordijnen die dansen over de nachtelijke hemel. Andere dingen waar Lapland bekend om is, huskytochten en sneeuwscooter rijden, heb ik afgelopen week ook allebei gedaan en het waren geweldige ervaringen waarover je hieronder meer kan lezen.

Reis naar het hoge noorden

Woensdag 10 februari begon het avontuur naar het hoge noorden. Onze wekkers waren ingesteld om 4 uur in de ochtend. Er stond een lange reis van meer dan 1400 km voor de deur. Deze afstand van Linköping naar het noorden van Zweden is dus verder dan die tussen België en Linköping. Met de trein reisden we naar de luchthaven in Arlanda, Stockholm, waar we vervolgens een vlucht namen naar Kiruna, het stadje in Zweeds Lapland waar we vijf dagen hebben overnacht.

Winkel leegroven

Aangezien er geen supermarkt nabij onze afgelegen verblijfplaats was, hadden we besloten om op onze eerste dag in het centrum van Kiruna alle inkopen te doen voor vijf dagen. Mijn zeven vrienden en ik verplaatsten ons met de bus van de luchthaven naar de dichtstbijzijnde supermarkt met een lange boodschappenlijst. We gingen met drie winkelkarren op zoek naar de ingrediënten voor spaghetti bolognese en pasta carbonara, en om tweemaal te barbecueën. Natuurlijk kochten we ook snacks en verschillende zaken als ontbijt en voor broodjes.

Drijvende sauna

Vervolgens hebben we ons geïnstalleerd in onze vakantiewoning in Camp Alta. In dit vakantieoord met verschillende houten hutjes en huisjes vonden we snel onze weg naar de drijvende sauna. Op het eerste gezicht leek deze helemaal niet te drijven, tot we beseften dat we ons op een bevroren meer bevonden. Door de wintertemperaturen tussen -15 en -20°C was deze drijvende sauna verbonden met het vasteland. In deze sauna, die we zelf met hout moesten verwarmen, bevond zich een luik in de vloer. Onder dat luik lag het meer op ons te wachten om ons na de hete sauna in enkele seconden te kunnen onderdompelen in het ijskoude water.

Sneeuwscootersafari over bevroren meren en rivieren

Donderdag 11 februari stapten we per twee op een grote, rode sneeuwscooter. Koud hebben we niet gehad aangezien we dik waren ingepakt met speciale laarzen, handschoenen, een helm en een overall. Met 11 sneeuwscooters volgden we de instructeur door betoverende witte bossen. Al snel vlogen we met een snelheid van 120 kilometer per uur op een groot bevroren meer. Door de lage temperatuur en een dikke laag sneeuw is het heel veilig om op meren en rivieren te rijden met deze zware vervoermiddelen. Bang waren we dus zeker niet, integendeel, sneeuwscooter rijden geeft je een enorme adrenalinekick en is in mijn ogen een must-do activiteit voor iedereen die naar Lapland reist.

Chillen in het ijshotel

Na ongeveer een uur rijden op de sneeuwscooter kwamen we aan bij het ijshotel. Een plaats die jullie mogelijk herkennen van het televisieprogramma Down the road waar Dieter Coppens met zijn Down the road-groep had overnacht. Het is een hotel waar je naast gewone “warme kamers” ook “koude kamers” hebt. Hier slaap je bij -5 °C in een slaapzak op een matrasje en rendierenvel. Je kan kiezen uit een ijskamer of een Art Suite, die nog net iets specialer is; je slaapt dan in een kamer tussen prachtige ijssculpturen. Wij hebben hier niet overnacht maar hebben wel deze kunstige ijskamers met elk een eigen thema bewonderd, wat mooie foto’s opleverde. Voor we naar onze volgende halte vertrokken, konden we geen nee zeggen tegen een drankje van de spectaculaire ijsbar.

Bezoek aan Sami village

Na het bezoek aan het ijshotel konden we een rendierenboerderij bezoeken die wordt gerund door Sami. De Sami zijn oorspronkelijk een nomadisch volk dat het Samisch land, bekend als Sápmi, bewoont. Het ‘land’ strekt zich uit over het noordelijke deel van Scandinavië en het Russische Kola-schiereiland. De oorspronkelijke nederzetting was zelfs nog groter, maar de Sami werden geleidelijk gedwongen land op te geven, eerst aan boeren vanaf de jaren 1650 en later aan industrieën zoals bos- en mijnbouw.

Als geschiedenisstudent met interesse in de Zweedse geschiedenis heb ik mijn kans gegrepen om met de Sami te praten. Ze vertelden me verhalen (in het Engels) over het overleven in de natuur en het in oog-in-oog staan met een grizzlybeer. Vervolgens heb ik enkele van hun traditionele gerechten geproefd: rendier- en elandvlees. Beide zijn erg smaakvol en zijn te vergelijken met hertenvlees.

Na deze interessante visites trokken we met onze sneeuwscooters terug naar onze verblijfplaats waar we de dag afsloten met een uitgebreide barbecue en een gezellig feestje met onze vriendengroep.

Hondensleeën in de Zweedse bossen

Op onze tweede ochtend in Zweeds Lapland trokken we opnieuw onze dikste kleren aan om het besneeuwde terrein te veroveren. Deze keer niet met een sneeuwscooter, maar met een team husky’s. Tijdens een wandeling naar het huskykamp hoorden we de honden al van ver blaffen. Ook toen we in de hondenslee geïnstalleerd zaten, stopte het blaffen niet. Pas als we onze voeten van de rem haalden, waren ze in hun element om te doen waarvoor ze geboren zijn: hun passagiers veilig over de besneeuwde vlaktes rondtrekken.

Doordat de hondensleeën niet zo snel gaan als de sneeuwscooters, konden we extra genieten van het landschap rondom ons. Op de donkergroene dennenbomen na was alles wit. De strakblauwe hemel met warme zonnestralen maakte de huskysafari compleet. Niet enkel het sneeuwscooteren, maar ook het hondensleeën is dus een activiteit die ik aan iedereen kan aanraden.

Op aurora borealisjacht in Abisko

Onze ultieme droom van deze reis was het spotten van aurora borealis, ook wel noorderlicht genoemd. Hiervoor gingen we op vrijdagavond naar het meest noordelijke stadje van Zweden, Abisko; de perfecte plaats hiervoor, aangezien het zich bevindt naast een nationaal natuurpark en een groot meer zodat er weinig lichtvervuiling en bewolking is.

Helaas stonden de weergoden die avond niet aan onze kant en hebben we door de bewolking slechts enkele groene glimpen opgevangen van het noorderlicht. Ondanks het feit dat we geen magisch schouwspel in de hemel hebben gezien, hebben we er toch een gezellige avond van gemaakt rond het kampvuur. Rond twee uur in de ochtend keerden we terug naar ons huisje.

Sneeuwkastelen bouwen

Zaterdagochtend (lees -middag) zijn we de dag gestart met een uitgebreide brunch. We aten onze buikjes rond met spek, roerei, toast, ontbijtgranen en pannenkoeken. Nadat we ons huisje hadden opgeruimd, trokken we voor een laatste keer onze dikste kleren aan om de natuur rond Camp Alta te verkennen. We klauterden door de sneeuw die ons tot onze heupen opslorpte.

Vervolgens zochten we naar een mooie open vlakte om sneeuwkastelen te bouwen en een sneeuwballengevecht te houden onder een mooie zonsondergang. Na drie uur in de sneeuw te spelen, gingen we terug naar onze verblijfplaats om ons op te warmen en ons laatste avondmaal, pasta carbonara, gereed te maken.

Laatste avond in Kiruna

Deze vijfdaagse trip in twee woorden omschreven: winter wonderland. Ik zal me deze reis voor altijd herinneren en ben heel dankbaar dat ik deze kans heb gekregen. Dankbaarheid voor mijn familie, vrienden en school die me in dit avontuur steunen.

Maar op onze laatste avond in Kiruna overviel me nog een andere, bijna niet te beschrijven, dankbaarheid: na enkele nachten wachten, kwam Zweeds Lapland dan onverwacht met het perfecte afscheidscadeau.

Tijdens ons laatste avondmaal werden we immers verrast door een magisch schouwspel in de nachtelijke hemel. We gingen snel naar buiten en zagen gordijnen van groen, roze en wit gekleurd licht die langer dan een uur zichtbaar bleven. We wisten niet in welke richting we moesten kijken want het paarse-groene licht danste van de ene, naar de andere horizon. Terwijl we van dit spectaculair natuurverschijnsel wilden genieten en het op ons fotografisch geheugen wilden branden, probeerden we het noorderlicht ook op beeld vast te leggen.

In sommige gevallen zeggen beelden meer dan woorden, maar Lapland is een plaats die je moet zien en beleven om te begrijpen hoe bijzonder het is. Geen enkele foto die jullie op deze blog terugvinden, is te vergelijken met de herinneringen die in mijn hoofd zijn vereeuwigd. Dankjewel aan iedereen die me in deze reis heeft gesteund, dankjewel aan het magische Lapland en dankjewel voor het lezen van deze blog. Tot volgende week ;)